एक साँझ अनायासै छीरेको थीयो उ मेरो कोठामा। त्यसपछी हरेक साँझ आउन थालेको छ उ मकहाँ।
यो शहरमा शायद उ नयाँ हो। शायद उस्का कोही आफन्त छैनन यहाँ वा हुनसक्छ उ आफन्तहरुबाट भागेर आउछ मकहाँ। ठीक्क मोटाइ, चौडा छाती, हसिलो अनुहार, सयौ बसन्त उ सङ्सङै भित्रीय झै लाग्छ मलाई।
"को होला उ?" यो प्रश्न ले दिनभरी चीमटी रहन्छ। त्यही चीमटाइ खप्न नसकेर मैले उस्लाई एक दिन सोधेको थीए "तपाइको नाम के को?"
 "कमल" छोटो उत्तर दीयो उस्ले।
मैले थप केही सोधीन। हाम्रो सम्बन्धको लागि त्यती जानकारी आबस्यकता भन्दा बढी थीयो। "कमल!!!" धेरै दिनसम्म मेरो कानमा गुन्जीरह्यो त्यो स्वर। तर "कस्तो कमल?", "कहाको कमल?", "कस्को कमल?", "के गर्ने कमल?" यी "क" बाट उठेका शब्दहरुले कहीले चीमटेर, कहिले काउकुती लगाएर, कहिले जिस्क्याएर हैरान खेलाउछन मलाई।

***********************************************************************************

हुन त श्रीगारीएर बस्नु मेरो पेसानै हो। तर आजकाल म आँफैलाई राम्राी देख्न थालेकी छु। चमेली मेरो नाम मात्र नभएर बातावरणनै मगमग बनाउने चमेली फुल हुँ जस्तो लाग्छ। कमल मेरो सुगन्धले  मोहीत भएर लठीदै आएको भमरा हो। म आँफैसँग प्रण गर्छु म कहिलेपनी ओइलाउने छैन। म मेरो सुगन्धले कमललाई सधैं लठ्याइरहने छु। ९ बजी सके छ तर उ आइपुगेन। सधैं त ८:३० मा आइपुग्थ्यो। मलाई यो ३० मिनेट पनि ३० बर्ष झै लाग्यो। १० बज्यो, ११ बज्यो,  म उस्को प्रतीछ्यामा झ्यालबाट हेरेर बसिरहे तर उ आएन। म आत्तिए "कहा गयो होला?" "के भयो होला?" "कतै गाडीले पो ..............?" "होइन होइन काम पर्‍यो होला केही।" दोस्रो चोटि म छ्ट्पटीए, म निसासीए। मेरो आफ्नै बाउले मलाई यहाँ छोडेर गएको दिन म यसरी नै निसासीएको थीए। अनी म छक्क परे कहाँबाट आए यती धेरै पीडाहरु, यती धेरै भावनाहरु  मसँग? यी भावनाहरु त फक्रीन नपाउदै ती काला, गोरा, पुड्का, आग्ला, मोटा, दुब्ला, बुढा, भर्खरका अनेकथरी मान्छेहरुका हवसले मारीसकेका थीए। म मान्छे हुनुको वास्तबीकता बिर्साएर "बेस्या" भन्ने शब्द बनाइदिसकेका थीए।
 "जीबीत रहेछु" म मक्ख परे। अनी आफुलाई जीबीत पाएको खुसीमा एकछीन रोए।

*****************************************************************************************

आज उ आयो। उ आउँदै गरेको मैले परैबाट देखे। म खुसीले उफ्रीए। हिजो उजाडीएको मेरो बगैचामा आज लाखौं कमल र चमेलीहरु फुले। "हिजो किन न आउनु भएको?" मैले उसँग टाँसीदै सोधे। उस्ले सहज उत्तर दीयो "बिहे गर्ने केटी हेर्न गएको थीए.................... किन अरु कोही ग्राहक पाइनौ?"
म ड्नरङ्र बिपनाको धरातलमा पछारीएँ। सपना र बिपना बीचको गहीराइ कती धेरै रहेछ भन्ने थाहा पाएँ। त्यती माथिबाट थचारीए म तर उस्ले पत्तै पाएन।  उस्को अनुहार अझै उज्यालो थीयो। म निसब्द भए। कती सजिलै उस्ले उ र म बिचको भिन्नता अभास गरायो।
"बिहे हुने भयो त?" थाहा छैन मैले यो प्रश्न किन सोधे। केवल ती शब्दहरु हावामा उढेको देख्एँ मुखबाट निस्कीएको थाहानै पाइन। "अँ हुने भयो। म भोली देखी आउँदिन। मलाई नकुर्नु।" उस्ले इमानन्दार उत्तर दियो। यो भन्दा कती इमानन्दार हुन सक्छ र उ एउटी बेस्यासँग?"

क्रमश:

k ho nakkali? chhurra lekheko rahechha ta...

I don't think the writer is a female. If not, the writer is writing her own experience.

I hope I am wrong.

(Just my thought)

Sirish,
Art is for art's sake man. Don't try to find the author's identity and persona with the style of writing. Its not always expressed. If it is so predictable, it's no art (not always though!). Lets enjoy or get bored or depressed with what we get offered. Cheers! I liked it.

आफुलाई जीबीत पाएको <b> खुसीमा एकछीन रोए </b>। Kya sabad chan.wah wah wah...Waiting for the remaining part.

Nakkali chau ya chaina thaa chaina...Tara katha chai ekdum sakkali...

Hats off to the writer...and his "kathako mithas"

it should be russian novel ! i read somewhere russian transleted litrature 'besyako diary' !

Wow ... U write well ... Every word is well crafted ... And, U have surely lived a life of ur charcter in ur writing ... great work ...

 

"हुन त श्रीगारीएर बस्नु मेरो पेसानै हो।" I like the way U've crafted ur sentence not only in this one, but in many more lines. Each word/sentence carrys a weight - well thought of ...

 

"म मान्छे हुनुको वास्तबीकता बिर्साएर "बेस्या" भन्ने शब्द बनाइदिसकेका थीए।" Wow! well said ... right words ... Name of ur characters seem to go with their personalities & lifestyle. But Kamal means lotus init? Lotus, a beautiful flower, that grows in the most unfavourable environment and surroundings ... Tara, if we look at this character, "Kamal," and think along the same line as the flower "Kamal-Lotus," it gives negative connotation again to Chameli's environment and lifestyle and many more Chamelis' like her ... In my perspective, Chameli is the real, 'Lotus,' - a fighter, whio is struggling and trying her best to live her life amidst all the negativities surrounding her ...

Almost like the Hindi movie Umrao Jaan, : ) - the idea, but I'm glad you've taken it upon yourself as a writer to feel her pain, desires, losses ... her reality ... and then convey it to your readers, as she and many like her live every day of their lives.

Good work. Please keep writing more.

 

P.s. What is the English name for Chameli? Jashmine flower?

t should be russian novel ! i read somewhere russian story transleted in Nepali 'besyako diary' !

Excellent story.... waiting for rest of the episodes..

 Wow Nakali Keti,

Good going, desperately waiting for remaining parts.

"उस्ले इमानन्दार उत्तर दियो। यो भन्दा कती इमानन्दार हुन सक्छ र उ एउटी बेस्यासँग?"

Gajjab chha katha!!! arko bhag kahile ho?

good going there nakkli kt...keep it coming :)

Nakkali it was a good one.

Sometimes I feel like that chameli that nobody would disturb my sapana ....

WOw presentation and plot is flawless .... good luck for next episode.....

Hoping to read next section soon.

बेश्याको डायरी

(भाग २)

मलाई हिजोको रात सपना जस्तो लागिरहेको छ। म अझै बौरीन सकेको छैन। "किन अरु कोही ग्राहक पाएनौ ?" यी शब्दहरु मेरो कानमा झ्याउकिरी झै कराइरहेका छन।

"बन्द गर यो झ्याउ झ्याउ" म चिच्याए। म फेरी एक पटक रोए आफ्नो दोस्रो मृत्‍युमा। जसलाई लाखौं फुल फुलाउने बसन्त भन्ने सोचेको थिय उ त शीशीर झै रित्तो रहेछ।

फेरी उस्को हसिलो अनुहार सम्झे। "कसरी हास्न सक्छ उ मलाई मारेर?" मलाई रिस उठ्यो। त्यो अनुहार चिथोरीदिन मन लाग्यो। "किन उस्ले अरुसँग बिहे गर्न सक्छ मसँग मात्र सक्दैन वा गर्न चाहदैन?"

बेश्याहरु अपवित्र हुन्छन अरे सभ्य समाजमा। त्यसो भए किन उ उस्को समाजबाट मेरो समाजमा आयो त ? मैले त बोलाएको थिइन। मसँग रात बिताएर उ किन अपवित्र भएन वा म पवित्र भइन। किन उ उ भइरह्यो म म नै रहेँ। त्यो कमलमा म हीलै हीलो खन्याउन चाहन्छु। म उस्लाई आफु जस्तै बनाउन चाहन्छु।

 

*********************************************************************************************************

 

कमलले साँच्चै भनेको रहेछ। त्यस रात पछी उ आएन। मेरोलागी उस्को प्रतिक्षा गर्नुको कुनौ औचित्त्य नै थिएन। म फेरी ती अनेक थरी मान्छेहरुको भीड म होमीए। शायद यसैलाई भन्छन बाँच्नको लागि संघर्स। ऐनाको उतापट्टिको  आक्रितीले सोध्यो "तँ फेरी बाँचिस्?" एक च्ड्कन लगाइदिन मन लाग्यो त्यो आक्रतीलाई। ती अनेक थरी मान्छेहरुले चिथोर्दा, थिच्दा, घोपट्याँदा मलाई न कतै दुख्छ न मज्जा नै आउछ भने कसरी त्यस्ले म जीबीत भएको शंन्का गर्न सक्छे?

 

*********************************************************************************************************

 

आज पल्लो घरकी बिमलीलाई भेटें। बजारको भीमेले ल्याएर बेचेछ यसै गल्लीको एउटा कोठिमा। मलाई देखेर "तँपाइ चमेली दिदी होइन?" भनेर सोधी। मैले पनि उस्लाई एकै चोटीमा ठम्याउन सकिन। हामीले पोतेका लाली, पाउडर र गाजलले आफ्नो अनुहार आँफैले नचिन्ने बनाइदीएको थियो।

"हो तर तिमी...???"  मेरो प्रश्न नटुङ्गीदै उस्ले भनी "म पल्लो घरकी बिमली के त, दर्शेको बहिनि।"

"ए हो त नि। कसरी आइपुगिस तँ यहाँ?" म चिन्तीत भए।

मेरो प्रश्नले उ भक्कानिएर रुन थाली। निक्कै बेर रोइ उ मैले थुमथुम्याइ रहे।

"काम लगाइदिन्छु, चमेलीले झै धेरै पैसा कमाउलीस भन्यो भीमेले। घरका मान्छेले पनि जा जा भने। उसैको भर गरेर आएकी, मोरोले नर्कमा जाकेर गएछ।" उस्ले सुक्क सुक्क गर्दै भनी। उस्का आँसुले ती भद्दा गाजल केही पखालीएछन। मलाई उ अगी देखेकी भन्दा अलिक राम्री लाग्यो। " कसरी बाँच्छौ दिदी तिमी यहाँ?' उस्ले सोधी। म अलमल्ल परें। न म उस्लाई यहाँ बाँच्ने मन्त्र दिन सक्थें न त पटक पटक मरेको यथार्थ बताउन सक्थें। म मौन रहें। एकछीन है भन्दै उ फुत्त भित्र छिरी। हात मा एउटा पट्याएको कागजको पाना लिएर निस्की। "यसोधीले दिदिलाई भेट्यौ भने यो चिट्ठी दिनु है भनेकी थीइ। लाउ दिदी तिम्रो चिट्ठी।  उस्ले चिट्ठी मतिर तेर्स्याइ। " केही पर्‍यो भने मकहाँ आउनु है" भन्दै चिट्ठी च्यापेर म आफ्नो बाटो लागें।

 

*************************************************************************************

क्रमश:

wow you are a great presenter .. good going .... like it .... waiting for more ....

your words are so clear and so well choosen that I feel like I am on one corner of this story watching all this and mute who can't talk and show sympathy to poor chameli and her hard life .... its awesome .... keep it up .......

......मसँग रात बिताएर उ किन अपवित्र भएन वा म पवित्र भइन। किन उ उ भइरह्यो म म नै रहेँ।............

I have no words to admire and appreciate for this sentence and the reality that this sentence has carried. Really liked the way of writing. I hope Nakkali has written this article her/himself not copying from some books. Keep it up. Desperately waiting for the next episodes.....

this is nice!

Wonderful presentation of feelings....Keep on writing.

 

Nepali thita