फेरि जमम चौतारिआ, गफ चुटम , रमाइलो अरम , माया लाम, पिरिम अरम है त गामले दाजु भाइ दिदि बइनि हो ?

हाम्रा भउतेले लास्टा चौतारको यसो झार सार उखेलेर धर्म कमार यो सालां राम्रि भाउजु भित्राउनि बिचार थियो के रे यो निर्माने ले पो ऊडायो त ? ल ल अब यो साल निर्माने?को दिन खुल्ला जस्तो छ, मंसिर त आउदै छ केरे फेरि सिरेको बेंमौसमआं नअर्नु नि फेरि ?

दादालाइ सन्जुको फर्माइस खुब आयो , यता कथा पनि कता पुग्य पुग्यो, बरु दादा एउटा गित थियो नि, के रे ,,,,
-----माया हो सम्झि ल्याउदा मन रुन्छ भलभलि
-------------------देउरालि
खोइ के हो आउदै आएन लौ न भन्न पर्यो ?

दादा सन्जुलाई छाडी बेपत्ता भए देखुन बिचरी सन्जु विरहको आगोमा पिल्सिरहेकी छे । मेरो हात यो गीत र फोटु पठाएकी छे सन्जुले दादालाई ।


केहि नभनी जाने मान्छे,
के थाहा के हो फिक्री सुर्ता,
एक पल कति लामो हुन्छ
तिर्खा बोकी पानी कुर्दा ।

आँखा ओछ्याई बाटो भरी
हेर्दाहेर्दै साँझ ढल्यो,
मनको मेरो मजेरीमा
वत्ती विरहको बल्यो ।

तारा हेरी बस्छु भन्यो
गिज्याउँछन् आंखा झिम्क्याई,
जूनले साथ दिन्थ्यो होला
डुबी सके छ उ अस्ताई ।

छाती बल्यो के बलेन,
नबलेको बत्ती मात्तै,
झरी झरी आँखा भरी
त्यो झरेन कति मात्तै ।

धरतीको सिंउदो भरी
बिहानीले सिन्दुर छर्यो,
कल्पनामा तिम्रो स्वरले
मेरो कानमा साउती गर्यो ।

मेरो मनको अँधेरीमा
जगमग पार्न आउनु तिमी,
मेरो मनको पँधेरीमा
पानी भर्न आउनु तिमी ।

ए गाँठे हो। हाम्?रा गाम्?का इ चौतारीमा चाइन्?जो केरे सहरका केटीपो देखिन थाले।
ए नेपे दाइ, लौन काँ वाट ल्?यायका नि यस्?ता नाइकालाइ।

नेपे काजि,
अईले मेरो गाई भुईसि दुनु जानु छ, गाठ्ठे। कुनि केरे, भरे बेलुकि तिर आम्ला; जाडामा तातो च्या खादै अनि कुरो नि चुटम्ला, गफ सफ नि गर्ने शुर छ मेरो

झर्लक्क हेर्दा त, मेरिबास्सै !!!, यै हो कि मेरी सपनाकी रानी जस्तो लाग्यो। त्यै त हो नि, मुन

परे पछि त अलि गहिरिएर हेर्न मुन लाग्नी के। :p अलिक आँखा गाडेको त, उफ् !!! ओठ

पनि कलेठी बसेर कालै रे'छ। ओठ माथि जुँगाको रेखि जस्तो पनि देखिन्छ। आँखा पनि

ट्वाल्ल परेको, सासै फुस्किसकेको हो कि जस्तो। :p

हैन सञ्जु त अलि रसिली, हँसिली थिइ त। दादाको पीरले सुकेर यस्तो विजोग हुन त नपर्नी

हो भन्छु के रे खै। अब दादा नै आएर सनाखत गर्लान नि। :-)


:-)
-भउते

ye gamleho, malai yo bhasale samsya paryo, manaa lako baha pokhnani paina, launa kasari huncha sikauna paro. baru je garna pare pani garamala hai ganthe.
Nepaliaa lekhna sikamta sathiho. khoi ko chha ali janni boru yeso thaaa paye kura garna hunthyo.

lau ta lau

कठै विचरी सञ्जु! क्या मार्मिक चाइने जो गीत लेखेकी छे। ए दादा, चाइने जो धोका
दिन त भएन नि दशैँको पिङमा चाइने जो मच्चिसकेपछि!

एउटा कुरो चाइने जो बुझ्न खुब गाह्रो परो। यी हाम्रा चाइने जो नेपे काजी कहिले
क्यामेरा झुण्ड्याउने कहिले चाइने जो हुलाकी बन्ने, के भएका हुन यी?

hera hera yi dada ko taal, bichara sanju lai bitara parera.....pakha timilai bhettauna ta deu, badera bhaye pani sanju ko chyau ma liyai puryauchu!

पँधेरीमा उम्रिएको पानि कस्तो चिसो
मझेरीमा पोखिएको जुन जस्तै मीठो
गुन्द्रुकको स्वादभित्र कस्तो टुना रैछ
चिट्ठी खोली हेर्दाखेरि मेरी मुना रैछ !

(द्रष्टव्य: सञ्जुकी आमाले घराँ मुना भनेर बोलाउनु हुन्थ्यो के।)

दादा विचरो पनि चाइने जो आजभोलि एक्लै पो रहेछन् । चुरोट बाजेको जन्म जयन्तीमा चाइने जो 'बिजी' भएकाले सञ्जुलाई भेट्न जान पाएनन् रे । मेरो हातमा चाइने जो छोटो कविताको लप लेटर पठाका छन्।

"तिम्रो आकृति"

लठ्ठिएको मोहक साँझ,
झ्यालबाहिरको मोहक संसार,
कुनै क्यानभासमा उत्रन तयार छ;
म मेरो मनको बुरुशले
स्मृति र कल्पनाका रंगहरु घोलेर
जताततै तिमीलाई सजाइरहेछु।

खोइ यार देउसीको चाँजो पाँजो???....:(
बिरहका गित गा'र मार्नै लागे!!!
ओsssssssss भउते दाजै, गरुम न केहि तिहाराँ!!!
सुन्दै सुन्दैन बा यो भउते दाइ त, जोइलो गए कि के हुन्!!!....:P

निर्मान,

छाड्देउ यार देउसी सेउसी अब। बरु आउ यता म्यारिज खेल्न। यहाँ त खाल जमिराखेको छ। :-)

:-)
-भउते

ठिस बुरो, लु मैले झण्डीमा च्याँके, सरि चाके थापेँ है।

मेरो पानामा!!! लौ चाँडो गरुम त ठिसु!!!
यो भउते दाजु त भे'को पैसा नि लुट्ने दाउमा पो रै'छन्!!! होस्तेलाँ झ्याल्ली गर्दा गर्दा माहिर बनेर ठगुँला भन्थे!!!हेहेहे.....:P
लु म गएँ मेरो आफ्नै देउसी टोलि बनाम्न!!!....:D

---निर्माणको टोली त गज्जब छ नि!

पपि!
(पाल्पाली गाउँले बुरोको धागोबाट सापट लिएको है। धन्यबाद पाल्पाली ब्रो।)
------------------------------------------------------------------------------------
केटाहुर कता गएछन्।

कस्तो तुल्सि गिरी जस्तै लाग्यो यार मलाई त। अनुहार (भगवानले दिएको कुरामा दोष लगाउन त हुदैन भन्छन्) , टोपी र चस्मा अलि घोरिएर हेरम् त।

हेर न भउते,
शरद दाइले यति रेस्टु-यान्ट छोड्ने भएछन् उदेक लाग्या छ यार मलाई। सँधै घर फर्किँदा पसेर गए हुन्थ्यो। थकाली हुन् के म्याग्दीखोले। शरद दाइसित गफ मिल्थ्यो यार के गर्नु हिजोबाट
बेचिहाले।
अस्ति लक्ष्मी जयन्ती सकेर फर्केर अनि पिएको। मैले चिनेको ठ्याक्कै तेइ दिन हो के, जुन दिन अड्डामा छिरेँ।
क्या बोर भो। *सिन्जुकुपछिको ताकादानोबाबामा छ। थाहा होला नि?*